Ooit ben ik afgestudeerd als technisch natuurkundige, dus je zou verwachten dat natuurkundige ideeën voor mij gesneden koek zijn. Maar soms moet je anders kijken naar theorieën om het grotere geheel te zien.

In den beginnen hadden mensen helemaal geen idee van het goed beschrijven van natuurkundige principes. Zo dacht men in de middeleeuwen dat je een kanonskogel vlak achter een hoge muur kon doen neerkomen. Er werden zelfs hele wiskundige formules opgesteld volgens welke de veronderstelde kogelbaan zou kloppen. Maar het lukte in de praktijk niet om het voor elkaar te krijgen. Men had geen idee van hoe de krachten werkten.

Rond 1680 was er ene Isaac Newton die als eerste een duidelijke beschrijving maakte van de wetten die gelden voor de klassieke mechanica. Toen pas kregen wij door hoe het zat met krachten, snelheid en versnelling en hun onderlinge verband. Voor die tijd was men er op dat niveau mee bezig.

Niet lang daarna kregen we ook meer grip op de thermodynamica, een vakgebied dat natuurlijk volop in de belangstelling stond door de stoommachine. Ook deze theorie maakte de mens duidelijk hoe je met behulp van warmte mechanische arbeid kon verrichten. Tot op heden een actueel begrip, denk alleen maar aan de automotor.

Nu is men bezig om het gebied van de quantumtheorie te verkennen. Als je kijkt naar de ontwikkeling van de klassieke mechanica en thermodynamica, zul je beseffen dat het enige tijd duurt voordat men deze theorie voldoende uitgezocht is.

Terug naar mijn natuurkunde-tijd: je leert veel over de formules die gelden in de mechanica en thermodynamica en een deel over quantummechanica. Maar je beseft nu pas dat het ook een proces is geweest waarover de mensheid vele eeuwen heeft gedaan. En dat er jaren geweest zijn dat de mensheid geen idee had dat er meer was dan die ene appel die viel op het hoofd van Newton.

Ook nu moet men beseffen dat er nog vele gebieden zijn waar wij als mens niets over weten, zelfs niet dat deze überhaupt bestaan. Dat maakt je als mens toch een beetje nederiger.